Ένα αγόρι πού μεγαλώνει δίπλα στην θάλασσα, πλάι στο κύμα με την χρυσή αμμουδιά, ένα αγόρι ονειροπόλο, με μία κιθάρα κι ένα ακορντεόν στα χέρια,δεν θά τό αφήσει για πολύ η Ποσειδωνία ιδιοσυγκρασία του ανικανοποίητο, ώστε να διακρίνει πολύ σύντομα τό μέγεθος του μεγαλείου της μουσικής που απλώνεται εμπρός του.
Ξέρει πως θα τα καταφέρει έτσι, πού τα νεανικά ανυπόμονα φτερουγίσματα θα τον ωδηγησουν, όχι μόνο στο τραγούδι αλλά και στην σύνθεση.
Έτσι μια φορά κι έναν καιρό, στην Αγία Τριάδα της Θεσσαλονίκης γεννιέται μια μέρα του Μάρτη ο Γιώργος Πολυχρονιάδης, ένα αγόρι του " νερού" πού αποφασίζει βλέποντας μία ταινία των Μπητλς, να πει ένα όχι στον πατέρα του που δεν τον ήθελε μουσικό και να πει ένα τεράστιο ναι στον εαυτόν του, να πάει στο Ωδείο, να σπουδάσει μουσική, να πουλήσει τό ποδήλατο, να μαζέψει χρήματα, ν αγοράσει μια κιθάρα, να βάλει μ ευλάβεια στην άκρη την παιδική του σκούπα που χρησιμοποιούσε για κιθάρα καί νά ψάξει νά χωθεί σε μικρά συγκροτήματα, κάτι πού θα καταφέρει με την βοήθεια της Ολυμπίας Μούσας, πού του ανοίγει τις πόρτες στά μουσικά του περάσματα.
Μία τυχαία συνάντηση, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ζωή, θα τον φέρει σ επαφή με τό γνωστό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης τους " Βόρειους", που εκείνη την εποχή γνωρίζει τεράστια επιτυχία με το τραγούδι " Με φωνάζουμε Τζίνι" .
Ενσωματώνεται μαζί τους, παίζει κιθάρα, τραγουδάει.Η βραχνάδα τής φωνής, νεγρικη όπως την αποκαλούν, θά ξεσηκώσει την νεολαία Στα είκοσι τρία του χρόνια γράφει μουσική σε στίχους Κ. Πειδη. Το τραγούδι "Τυφλός" τό στέλνουν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου κερδίζει την τέταρτη θέση.Το 1978 κυκλοφορεί τόν πρώτο του δίσκο " Μου λείπει κάτι"
Όμως στοχεύει, δεν περιμένει το κάλεσμα πού ίσως δεν θά έρθει ποτέ κι έτσι το 1979 στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ο Πολυχρονιάδης εκτοξεύεται με το τραγούδι " Αν ξανακατεβεις Χριστέ στη γη" με στίχους Σασας Μανέτα και μουσική του ίδιου, όπου σαρώνει όλα τά βραβεία κι έρχεται πρώτος στους στίχους, σύνθεση, ερμηνεία, ενορχήστρωση, ξεσηκώνοντας όλο το κοινό τού Παλαί ντε Σπορ.
Πως θα χαρακτήριζα τόν Γιώργο; Έναν καλλιτέχνη σεμνό, που ξέρει να πατάει γερά στη γη, που ξέρει τί θέλει, δίχως επαρσεις, μία προσωπικότητα που εμπνέει μικρούς και μεγάλους.
Αναμφισβήτητα η φωνή του έχει εκφραστικότητα, είναι μεστή, έτσι πού συγκλονίζει και ενσωματώνει μ ένα δικό του τρόπο τον στίχο μέ την μουσική. Δεν ξέρω αν τα τραγούδια του υπηρετούν τον ίδιο, ή αυτά εκείνον. Ίσως να είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους. Στον κόσμο της φαντασίας ή της πραγματικότητας; Θα έλεγα πως είναι ένας ρομαντικός, αυθόρμητος καλλιτέχνης, κάτι πού δυστυχώς απουσιάζει στην σημερινή εποχή.
Θα δανειστών τους στίχους τών τραγουδιών του. Τον πειρασμό της Μαργαρίτας, που μέσα στο αίμα της κυλάει η αμαρτία, μία ανταρσία ατελείωτη... Ετσι, που γυρνάς στους δρόμους σαν έρημο σκυλί και κανένας να μη σου δίνει προσοχή... Ένα συρτάρι γράμματα που δεν αντέχω να μιλάς μέσα από τα γράμματα, τα ρίχνω στην φωτιά γιατί δεν αντέχω τα φαντάσματα....Αν κοιτάξεις είμαι σ όλες τις σταγόνες της ζωής, μέσα στις πτυχές τού εαυτού σου......Πες μου μάγισσα το χθες, πόσες αδικησες ψυχές....Μη τρέχεις μέσα στη σκέψη μου είσαι μια θύμηση που με πονά, πώς θα μπορέσω από τον νου νά σε ξεγράψω...
Ο ένας δίσκος διαδέχεται τον άλλο. " Όνειρο γκρίζο" Φίλε μου" "Έχω μια κιθάρα" " Φωνή από το παρελθόν" "Εγώ κι εσύ" " Στο καφενείο των ηθοποιών" Αν κοιτάξεις (είμαι σ όλες τις σταγόνες της ζωής) "Όνειρο γκρίζο" του Benson Hurst που διασκεύασε ο Πολυχρονιάδης και διακρίνεται έντονα η χροιά τής νεγρικης φωνής του.
Ο Γιώργος συμμετέχει σε μεγάλα σχήματα, μεγάλες πίστες. Εμφανίζεται σε συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό με μια τεράστια γκάμα τραγουδιών.
Μία Παρασκευή του Οκτώβρη σ' ένα " Πάρτυ Αναμνήσεων" μια νοσταλγική επιστροφή των αξεχαστων θρυλικών ελληνικών μουσικών συγκροτημάτων τής χρυσής δεκαετίας του '60 θα φέρει τον θριαμβευτή του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Γιώργο Πολυχρονιαδη στην αίθουσα του Principal Claub Theater, όπου θα τον συνοδεύσουν μουσικοί από τα συγκροτήματα της νιότης του.
Δεν ξεχνάει την πόλη που γεννήθηκε κι έτσι το 2015 έρχεται ξανά με αφορμή των σαράντα χρόνων της δισκογραφίας του, στο "Πάρτυ Αναμνήσεων" που το πρόγραμμα διοργανώνει και παρουσιάζει κάθε φορά ο γνωστός δημοσιογράφος Γιάννης Νέγρης.
Ο Θεσσαλονικιος με την βραχνή νεγρικη φωνή έχει να μας παραδώσει ακόμη μια κιβωτό διαχρονικών τραγουδιών κι ας λέει πώς "εμείς είμαστε ρομαντικοί, αυθόρμητοι γι αυτό κάναμε λάθη" Προσωπικά δεν υπάρχει κανένα λάθος....
Είχα μια μικρή αταβιστικη περιέργεια να γνωρίσω βαθύτερα τον Γιώργο Πολυχρονιαδη και μέσα στη πνιχτη ζέστη του Καλοκαιριού τον έψαξα μια ολόκληρη μέρα και μια νύχτα ξεσκονιζοντας τα τραγούδια του και όντως γοητευτικα, θαρρώ πώς παγιδεύτηκα με την ιδιόρρυθμη φωνή και να ξεχάσω αφήνοντας πίσω μια γήινη σφαίρα, που είναι γεμάτη σκιές καί πόνο.
ΕΛΙΖΑ ΚΑΣΤΑΝΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου