Ειχα γνωρίσει πριν από χρόνια τόν Μάικ Ροζάκη, να τραγουδάει με το μουσικό συγκρότημα Chrms, σε μια πρωινή συναυλία σέ γνωστό θέατρο της Θεσσαλονίκης, όπου αποθεώθηκε από το νεανικό κοινό τής πόλης πού ξεφωνιζε, βγάζοντας και πετώντας τα ρούχα από ενθουσιασμό. Τον θυμάμαι ψηλό, λεπτό, μ ένα γοητευτικό πλατύ χαμόγελο την καστανή τούφα των μαλλιών του, ριγμένη στο μέτωπο, να λικνιζεται στους ρυθμούς τής μουσικής έτσι πού ερμηνευε μ εκείνη την χροιά της ιδιαίτερης φωνής του, ελληνικά και ξένα τραγούδια. Μια φορά κι έναν καιρό μια μέρα του Σεπτέμβρη( θα τό λέω συχνά αυτό σα νά διηγούνται ένα παραμύθι) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ο Μάικ Ροζάκης. Πολύ νέος βρέθηκε στην Ελβετία για μουσικές σπουδές στην κλασική κιθάρα. Στά δεκαεπτά του χρόνια μπαίνει στην ζωή του τό πόπ μουσικό συγκρότημα Potflair. Επιστρέφει στην Ελλάδα τό 1965 καί ενσωματώνεται μέ τά μουσικά γκρουπ Juniors, Charms, Play Boys, για ν ακολουθήσει μετά σόλο καριέρα. Οι επιτυχίες με τους Charms διαδέχονται η μια την άλλη εκτοξεύοντας το συγκρότημα στά ύψη με τίς επιτυχίες " Το ξέρω θαρθεις" " Έτσι είναι η ζωή", " Γλυκειά αγαπημένη" " Πρόσεχε" " Εγωισμός" " Σ' εμένα θαρθεις" κ.α. Οι Charms θά διαλυθούν μετά την τελευταία επιτυχία που σημείωσαν με τον " Διωγμό".Ο Μάικ Ροζάκης θα εγκαταλείψει τό συγκρότημα, θα κάνει σόλο καριέρα, δίχως να πάψει να σπουδάζει στο Εθνικό Ωδείο όπου θά πάρει τό πτυχίο φούγκα από τον καθηγητή Μ.Βουρτση. "Διωγμός" ένας Επίλογος για τόν ίδιο, όταν κοριτσάκια ντυμένα στά μαύρα, δίχως να γνωρίζουν τον πραγματικό λόγο, τρέχουν ν ακούσουν αυτή την συγκλονιστική ερμηνεία, όταν εκείνος ψάχνει μέσα στο πλήθος τόν φίλο πού κάποια στιγμή θα τον βρει για να τού πει μέ σπαραγμό για τη κοπέλα πού λάτρεψε κι έφυγε ξαφνικά από την ζωή γιατί ο χάρος έτσι, σκληρός που ήταν την πήρε από κοντά του, μ εκείνον να τριγυρνάει σαν τρελός μέσα στους τάφους, με τους λυγμούς να τραντάζουν τό κορμί του, να μη μπορεί να σταματήσει μια πληγή, έτσι πού βλέπει την χλωμαδα τής νεκρής αγαπημένης του μικρής, που ήταν όμορφη γλυκιά όπως πάντα, τ όνομα της στα συντρίμμια θα φωνάξει...." Θεέ μου κοίτα λίγο χαμηλά" Η φωνή σπάει, μέ τά κοριτσάκια νά κλαίνε δίχως λόγο, δημιουργώντας σενάρια που μόνο ο ίδιος γνώριζε, ώσπου ό ίδιο χάνεται για ένα διάστημα από το κοινό, για να εμφανιστεί πιο ώριμος σ' έναν άλλο ρόλο που διαδέχεται, μέσα σε άλλους κύκλους μουσικής. Τον συναντάμε διευθυντή μουσικών προγραμμάτων της ΕΡΤ. Διευθυντή της ορχήστρας ποικίλης μουσικής. Καθηγητή θεωρητικών μαθημάτων τού Εθνικού Ωδείου αντίστιξης από το 1985 ως τό 1988 στην φούγκα. Ασχολείται με την σύνθεση, προχωράει ακάθεκτος στην μουσική, εκτελεί τό κοντσέρτο για πιάνο στο Εθνικό Ωδείο "Φαντασία για Τούμπα και ξύλινα" Μεταμορφώσεις για εννέα πνευστά" " Ικεσία" 14 μικρές πραγματικότητες ( κοντσέρτα για τρεις φωνές) , χορωδία και ορχήστρα που κυκλοφορούν σέ δίσκους κι εκτελέστηκαν στην Αθήνα καί Κύπρο. Αναλαμβάνει την μουσική προσαρμογή τών τραγουδιών και των στίχων της " Καμπιρια", την ενορχήστρωση τής ροκ όπερας " Δαίμονες" " Άννυ" " Μαντάμ Ορτάνς" " Εβίτα," " Σούπερ σταρ" καί κάνει την βαθειά βουτιά καί γράφει τό μιούζικαλ όπερα "Στέλλα" βασισμένο στον Ιάκωβο Καμπανέλλη σε λιμπρέτο τού Γ. Μιτσιγκα.. Ο Μάικ Ροζάκης υπήρξε βιρτουόζος πιανίστας, συνθέτης, μαέστρος, τραγουδιστής, καθηγητής. Ήταν 23 του Γενάρη τού 2009 πού έφυγε από την ζωή. Ο χωροχρόνος δεν ήταν μακρύς ώστε να ταξιδέψει σε όλο τον γαλαξία ψάχνοντας την δική του γη εκεί που το περίμενε όλα αυτά τα χρόνια η μικρή του αγαπημένη. Ο Μάικ Ροζάκης υπήρξε ένας σεμνός καλλιτέχνης που δεν επεδίωξε ποτέ την προβολή, που ήρθε από μόνη της σαν αύρα μαγική καί τύλιξε αυτόν κι ολόκληρο τον μουσικό του κόσμο μαζί με το κοινό, του χθες τού σήμερα, ίσως...και του αύριο! ΕΛΙΖΑ ΚΑΣΤΑΝΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου