ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 Μια φορά πριν από πολύ καιρό, κάτω από τίς αψιδωτές γαλαρίες του Θεού Αρη, γεννήθηκε στο Πασαλιμάνι του Πειραιά ο Γιάννης Πετρόπουλος. Ένα ξεχωριστό παιδί. Ήτανε Μάρτιος μήνας. Βράδυ; Μέρα; Σαν παιδί Μαρτιατικο τον φαντάζομαι νά μαθαίνει γρήγορα, ν αριστεύει στις σπουδές του, να είναι ανυπόμονο, καθόλου πρόθυμο, να περιμένει τις εκπλήξεις, ν αγαπάει τις ιστορίες των γενναίων λαμπρών ηρώων, πού κυριεύουν νέους κόσμους, πού λατρεύει τις τηγανητές πατάτες, με αυγά καί μαρούλι. Σαν έφηβος, θα προσπαθήσει να ταξινομήσει τ όνειρα του που ή καλλιτεχνική του φύση τού επιβάλλει. Οι μουσικές επιρροές ξεκινούν μοιραία από την μητέρα του, πού ήταν υψίφωνος της Λυρικής σκηνής. Διακρίνει από νωρίς τό ταλέντο του και τον ενθαρρύνει στ άγουρα ακόμα χρόνια του, να φοιτήσει στο Ελληνικό Ωδείο παίρνοντας μαθήματα αρμονίας καί κλασικού τραγουδιού. Ήταν δεκατεσσάρων ετών κι από τότε δεν έπαυσε ποτέ ν αγαπάει την μουσική και το τραγούδι.Λαμβανει μέρος σέ " Απογευματινές" παραστάσεις που πραγματοποιούνται στον "Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός," παρουσία πολλάκις των δασκάλων τού Ωδείου του, αξιολογουμενος για τις εξαιρετικές του επιδόσεις. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του , δίνει επιτυχείς εξετάσεις στην ΕΙΡ με κριτές τον Μίμη Πλέσσα, Κώστα Καπνίση, Δημήτρη Χορν, Κώστα Κλαβα. Η μουσική παιδεία, τον βοηθάει να διασχίσει εύκολοτερα τον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο προς την καταξίωση. Σεμνός, χωρίς επιτιδευση, με γενναία καρδιά, επιδιώκει την αρμονία , ψυχής καί νου. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής, στην δραματική Σχολή του Μενέλαου Θεοφανίδη, με δάσκαλο τον κορυφαίο ηθοποιό Νίκο Τζόγια. Σέ λίγο καιρό τ όμορφο αγόρι με τα σμαραγδένια μάτια, που μοιάζει με ζωγραφιά, αρχίζει την καριέρα του δίπλα στην Ρένα Βλαχοπούλου στο θέατρο Ακροπόλ. Το 1968 θα εμφανιστεί με την Πόπη Αστεριάδη στην " Κιβωτό" τής Πλάκας, για να κερδίσει την ίδια χρονιά στο Φεστιβάλ της Βαρκελώνης το τρίτο βραβείο με το τραγούδι του Ζακ Ιακωβίδη " Ένα μεγάλο ποτάμι". Παράλληλα θ ασχοληθεί μέ τόν κινηματογράφο παίζοντας στη ταινία τού Οδυσσέα Κωστελετου " Σ' έχω ανάγκη απόψε πολύ". Τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς θα τιμηθεί από τον "Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών" για τις αξιόλογες επιδόσεις του στο τραγούδι καθώς για το ήθος και τη ευπρέπεια του. Το 1971 συμμετέχει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καί παίρνει το πρώτο βραβείο τραγουδιού τό " Παλιό κανόνι" του Γιώργου Μαυρομουστακη. Η παρουσία του στην δισκογραφία, ξεκινάει στα τέλη του '60 καί οι επιτυχίες διαδέχονται κ μία την άλλη, μέ την φωνή του ν ακούγεται συνέχεια από τα ραδιόφωνα, κερδίζοντας το κοινό. Το πάθος πού κρύβει μέσα του είναι μια δύναμη μαγική, γεμάτη ερωτισμό. Οι δονήσεις της ψυχής του, συναντούν τίς δονήσεις της ζωής καί πλημμυρίζουν την καρδιά με γλυκύτητα και τρυφερότητα. Η δική του όμως γεμίζει με ευτυχία, όταν συναντάει την μελλοντική του γυναίκα. Παντρεύονται σέ μικρή ηλικία και ύστερα από σαράντα έξη χρόνια την χάνει.Οπως ο ίδιος θα πει " Θα ήθελα να είμαι στη θέση της" , ανταλλάσσοντας την δική του με την δική της. Όμως τό Σύμπαν τον λατρεύει και συνεχίζει να δακτυλογραφει τις σελίδες τής ζωής του. Δεν τον αφήνει να χαθεί στα σκοτεινά μονοπάτια της μοναξιάς, που απειλεί κάθε μοναχική καρδιά. Η αύρα του έρωτα ποτέ δεν χάνεται, αλλά και η μοίρα τού συμπαραστέκεται.Παντα υπόσχεται. Ας ευχηθούμε η τρυφεραδα των τραγουδιών του, να ξαναγεμίσει την καρδιά του. Η φωνή του είναι πιο μεστή, ιδιαίτερα αισθαντική, αγγίζει μ ένα δικό του τρόπο το κοινό. Πλαισιωμένος όπως πάντα από σπουδαίους μουσικούς, συνεχίζει ν ακουμπάει στην Κιβωτό της τέχνης, με τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια αφοσίωση πού τού εμπιστεύονται καταξιωμένοι συνθέτες τα τραγούδια τους, όπως Μ. Πλέσσας, Γ. Μουζάκης, Κ. Γιαννίδης, Γ. Κατσαρός, Ν. Ιγνατιαδης, Γ. Κριμιζάκης, Lusio Savva, Aντυπας κ.α. με στιχουργούς Μ. Ελευθερίου, Σ Μανέττα, Κ.Σεγδιτσα, Σ. Τσώτου, Π.Κατρακης κ.α. Συνεργάζεται με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως Κ.Χατζη, Σ.Μπελλου, Γ. Πάριο, Τ. Χρυσό, Κ. Δενάρδου κ.α. Οι επιβραβεύσεις καί τιμητικές διακρίσεις είναι πολλές.Τραγουδαει αφιλοκερδώς στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως, Κωνσταντινούπολη, Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, κ.α. Συμμετέχει σε φιλανθρωπικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ιδιαίτερα αγωνίζεται κατά των ναρκωτικών. Σαν γνήσιος όμως Έλληνας και πατριώτης, δεν ξεχνα ποτέ σ' ότι αφορά την Ελλάδα και τους Έλληνες απανταχού. Σας θυμίζω μ έναν δικό μου τρόπο μερικά από τα τραγούδια του. " Τελευταίο μου λάθος" " Πάμε λοιπόν ξανά" " Πολλές φορές τα πράγματα αλλάζουν" " Δακρυσμένα μου μάτια" " Λυπάμαι"..." Σ' έχω απόψε ανάγκη πολύ" " Σ' ευχαριστω που γύρισες" "Η θρησκεία μου είσαι σύ" " Δώσε μου να πιω αγάπη"" Ζήτησες άσυλο καρδιά μου" " Σέ θέλω" " Χόρεψε" "Όταν μου μιλάς"...."Όνειρο 

Ευχόμαστε ο Γιάννης Πετρόπουλος να μας συνόδευει μελλοντικά, για πολλά χρόνια ακόμα με τα τραγούδια του.

ΕΛΙΖΑ ΚΑΣΤΑΝΗ.